30-Aralık-2024, 11:35
|
#1 |
|
|  Charlie Gidince
Erkek kardeşim Charlie’nin evden ayrılmasından nefret ediyordum. Ailem sürekli bana onun ne kadar hasta olduğunu anlatsa da bu duygudan kopamıyordum.
Küçük bir kardeşim olmadan ne kadar sıkıldığımdan şikayet ettiğimdeyse ailem, kardeşimin bir hastanede karanlık bir odaya kapatıldığını hatırlatarak onun can sıkıntısının benimkinden çok daha kötü olduğunu söylüyordu.
Beyninde hastalık olan Charlie her seferinde öncekinden daha kısa süre evde kalma kaydıyla geri döndü. Ancak tedavilerin hepsi başarısız oldu. Komşumuzun kedisinin gözleri Charlie’nin oyuncak sepetinden çıktı, annemin vitaminleri bulaşık makinesi tabletleriyle değiştirildi, babamın jiletleri çocuk kaydırağına saplanmış bulundu.
Ailem, rahatsızlığının onu büyüleyici yaptığını ve sonunda rehabilitasyona cevap vereceğine inanıyordu. Bense Charlie her gittiğinde geri dönene kadar normalmiş gibi davranıyor ve kardeşimin gelmesi için sabırsızlanıyordum.
|
|
|  |