30-Aralık-2024, 11:37
|
#1 |
|
|  Bazen Şüpheciler Bile Korkar
Bir gece saat 3’te ikinci katta olan yatak odamın penceresinin dışında yanıp sönen ışıklar gördüm. Güçlü bir tütsü kokusu ışıklara eşlik ediyor gibiydi. Korkudan annemi uyandırdım (kendisi tanıdığım en kuşkucu kişiydi) ve ona ben pencereleri kapatırken izlemesini söyledim. İlk başta homurdansa da ben odama geldiğimde sessizleşti.
Pencereleri kapattım ve sonrasında ikimiz de yatağa girdik. Ertesi gün, hayal gücüm yüzünden oldukça aptal hissettim, bu yüzden annemi gördüğümde özür diledim.
Fakat annem, sorun olmadığını belirterek “onu ben de gördüm” dedi. Donup kaldım ve ona neden bahsettiğini sordum. Benim hiçbir şey görmediğimi anladığındaysa konuyu kapatarak hiçbir şey anlatmadı. Üzerinden yıllar geçmesine rağmen o geceyle ilgili hiçbir şey söylemiyor.
|
|
|  |